خشکی چشم یا سندرم خشکی چشم (Dry Eye Syndrome) یکی از مشکلات شایع چشمی است که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به آن دچار هستند. این بیماری نه‌تنها می‌تواند زندگی روزمره افراد را تحت تأثیر قرار دهد، بلکه در موارد شدید می‌تواند به کاهش کیفیت بینایی و حتی مشکلات جدی‌تری منجر شود.

خشکی چشم به وضعیتی گفته می‌شود که سطح چشم به دلیل کاهش تولید اشک یا افزایش تبخیر آن، مرطوب و روان باقی نمی‌ماند. اشک، که نقش اصلی در حفظ سلامت چشم و کیفیت بینایی ایفا می‌کند، به دلیل کمبود تولید یا تبخیر زیاد ممکن است دچار اختلال شود. این وضعیت می‌تواند باعث احساس ناراحتی، قرمزی و حتی آسیب به سطح چشم شود.

خشکی چشم، که به نام سندرم خشکی چشم نیز شناخته می‌شود، یکی از شایع‌ترین اختلالات چشمی است که بسیاری از افراد در سراسر جهان با آن مواجه هستند. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که چشم‌ها قادر به تولید میزان کافی اشک برای مرطوب نگه داشتن سطح چشم نباشند یا اشک تولید شده به سرعت تبخیر شود. این مسئله می‌تواند منجر به احساس ناراحتی، خارش، سوزش و حتی آسیب به سطح چشم شود.

خشکی چشم چگونه اتفاق می‌افتد؟

خشکی چشم زمانی رخ می‌دهد که تعادل بین تولید و تبخیر اشک به هم بخورد. این مشکل ممکن است به دلیل کاهش تولید اشک توسط غدد اشکی یا به دلیل افزایش تبخیر اشک ناشی از عوامل محیطی یا ساختاری باشد. لایه اشکی شامل سه لایه اصلی است: لایه چربی، لایه آبکی و لایه موکوسی. هر یک از این لایه‌ها نقشی کلیدی در سلامت چشم دارند و هرگونه اختلال در این لایه‌ها می‌تواند به خشکی چشم منجر شود. به عنوان مثال، کاهش در لایه چربی می‌تواند باعث تبخیر سریع‌تر اشک شود.

علل خشکی چشم

خشکی چشم ممکن است به دلایل متعددی ایجاد شود که هر یک می‌توانند تاثیرات متفاوتی بر شدت و نوع علائم داشته باشند. در زیر، برخی از مهم‌ترین علل خشکی چشم را به همراه توضیحات کامل‌تر و مثال‌هایی برای درک بهتر بررسی می‌کنیم:

• عوامل محیطی: باد شدید، هوای خشک، یا استفاده مداوم از دستگاه‌های تهویه مطبوع می‌تواند باعث افزایش تبخیر اشک شود. به عنوان مثال، افرادی که در مناطق بیابانی زندگی می‌کنند، بیشتر با این مشکل مواجه هستند. استفاده از مرطوب‌کننده‌های هوا در این شرایط می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد.
• کاهش پلک زدن: خیره شدن طولانی‌مدت به صفحه نمایش رایانه یا تلفن همراه می‌تواند باعث کاهش تعداد پلک زدن و در نتیجه تبخیر سریع‌تر اشک شود. برای مثال، کسانی که در طول روز ساعت‌های زیادی را پشت میز کار می‌گذرانند، معمولاً با این مشکل دست‌وپنجه نرم می‌کنند. توصیه می‌شود که هر ۲۰ دقیقه یک بار به چشم‌ها استراحت داده و پلک بزنید.
• تغییرات هورمونی: تغییرات مرتبط با بارداری، یائسگی، یا مصرف قرص‌های ضدبارداری می‌توانند باعث کاهش تولید اشک شوند. برای مثال، زنان یائسه به دلیل کاهش سطح استروژن بیشتر در معرض خشکی چشم قرار دارند.
• بیماری‌های سیستمیک: بیماری‌هایی مانند دیابت، آرتریت روماتوئید، یا سندرم شوگرن می‌توانند تولید اشک را کاهش دهند. به عنوان مثال، افراد مبتلا به سندرم شوگرن معمولاً از خشکی چشم به عنوان یکی از علائم اصلی رنج می‌برند.
• مصرف داروها: برخی از داروها مانند آنتی‌هیستامین‌ها، ضدافسردگی‌ها، و داروهای فشار خون می‌توانند تولید اشک را کاهش دهند. اگر فردی از این داروها استفاده می‌کند و خشکی چشم را تجربه می‌کند، مشورت با پزشک برای تنظیم دارو ضروری است.
• جراحی‌های چشم: عمل‌های جراحی مانند لیزیک می‌توانند به طور موقت یا دائم تولید اشک را کاهش دهند. برای مثال، بیمارانی که به تازگی عمل لیزیک انجام داده‌اند، ممکن است به قطره‌های اشک مصنوعی نیاز داشته باشند تا بهبودی کامل پیدا کنند.

علائم خشکی چشم

نشانه‌های خشکی چشم ممکن است بسته به شدت بیماری متفاوت باشند، اما برخی از شایع‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:

• احساس سوزش، خشکی، وجود شن و زخم در چشم
• مواد چسبناک داخل یا اطراف چشم
• حساسیت چشم به دود یا باد
• قرمزی چشم
• دشواری در باز نگه داشتن چشم
• خستگی چشم بعد از حتی مطالعه‌ی کوتاه مدت
• تاری دید مخصوصا در انتهای روز
• حساسیت به نور
• ناراحتی هنگام استفاده از لنز
• دوبینی
• چشم درد
• چسبیدن پلک‌ها به هم هنگام بیدار شدن

روش‌های تشخیص خشکی چشم

تشخیص خشکی چشم معمولاً با استفاده از معاینه بالینی و آزمایش‌های تخصصی انجام می‌شود. برخی از روش‌های تشخیصی رایج عبارت‌اند از:

• آزمایش‌های اشکی: مانند تست شیرمر که میزان تولید اشک را اندازه‌گیری می‌کند.
• بررسی سطح چشم: با استفاده از رنگ‌آمیزی فلورسئین یا لیسامین برای شناسایی آسیب‌های سطحی چشم.
• ارزیابی لایه اشکی: با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری پیشرفته برای بررسی ضخامت و پایداری لایه اشکی.

درمان خشکی چشم

1. درمان‌های خانگیافرادی که از خشکی چشم رنج می‌برند، می‌توانند با استفاده از روش‌های طبیعی علائم خود را کاهش دهند:
   • استفاده از کمپرس گرم: استفاده از پارچه گرم و مرطوب روی چشم‌ها می‌تواند به بهبود جریان اشک کمک کند.
   • مرطوب نگه‌داشتن محیط: استفاده از دستگاه‌های بخور برای افزایش رطوبت هوا در محیط‌های خشک.
   • استراحت‌های منظم در هنگام کار با صفحه‌نمایش: نگاه کردن به دوردست هر ۲۰ دقیقه برای کاهش فشار بر چشم‌ها.
   • افزایش مصرف آب و تغذیه سالم: نوشیدن آب کافی و استفاده از مواد غذایی حاوی امگا-۳ (مانند ماهی سالمون، گردو و دانه چیا) می‌تواند تولید اشک را تقویت کند.
2. داروها و محصولات بدون نسخه درمان خشکی چشم اغلب با محصولات و داروهایی شروع می‌شود که نیاز به نسخه پزشک ندارند:
   • اشک مصنوعی: قطره‌های روان‌کننده که خشکی و سوزش چشم را کاهش می‌دهند. این محصولات در انواع مختلف برای استفاده روزانه یا طولانی‌مدت موجود هستند.
   • پمادهای چشمی: مناسب برای استفاده در شب، این پمادها چربی اضافی به چشم اضافه کرده و از تبخیر اشک جلوگیری می‌کنند.
   • ژل‌های روان‌کننده: انتخابی مناسب برای کسانی که نیاز به اثر طولانی‌تر از قطره‌های معمولی دارند.
3. درمان‌های پزشکی خشکی چشمبرای موارد شدیدتر خشکی چشم، مداخلات پزشکی لازم است:تجویز داروهای تخصصی:
   • داروهای ضدالتهاب: مانند قطره‌های حاوی سیکلوسپورین یا لایفیتگراست که التهاب سطح چشم را کاهش می‌دهند.
   • آنتی‌بیوتیک‌های موضعی یا خوراکی: در صورت وجود عفونت یا التهاب لبه پلک‌ها (بلفاریت).
   • انسداد مجاری اشکی: با استفاده از پلاگ‌های سیلیکونی یا مواد زیست‌تجزیه‌پذیر که از خروج بیش از حد اشک جلوگیری می‌کنند.
   • درمان با نور پالسی شدید (IPL): این روش به بهبود عملکرد غدد میبومی کمک می‌کند و برای کسانی که خشکی چشم ناشی از اختلال این غدد دارند، موثر است.
4. درمان‌های پیشرفته و جراحی خشکی چشم
   • بستن دائمی مجاری اشکی: برای حفظ اشک روی سطح چشم.
   • پیوند غدد بزاقی: در موارد بسیار شدید که هیچ درمان دیگری موثر نیست
      
5. نقش پیشگیری در مدیریت خشکی چشم
   • استفاده از عینک محافظ در باد و آلودگی.
   • اجتناب از قرارگیری طولانی‌مدت در برابر باد مستقیم یا گرمای شدید.
   • کنترل بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت یا بیماری‌های خودایمنی که می‌توانند به خشکی چشم منجر شوند.

عوارض جانبی ناشی از خشکی چشم

خشکی چشم می‌تواند به عوارض جدی منجر شود. برخی از این عوارض شامل موارد زیر هستند:

• عفونت‌های چشمی: به دلیل کمبود اشک، سطح چشم ممکن است در برابر میکروب‌ها آسیب‌پذیرتر شود.
• آسیب به قرنیه: مانند زخم یا التهاب قرنیه.
• کاهش کیفیت زندگی: به دلیل محدودیت در انجام فعالیت‌های روزمره.

خشکی چشم و سرگیجه

سرگیجه ممکن است یکی از علائم غیرمستقیم خشکی چشم باشد.

تاری دید ناشی از خشکی چشم می‌تواند تعادل فرد را تحت تأثیر قرار دهد و باعث ایجاد سرگیجه شود.

خشکی چشم و سردرد

سردرد می‌تواند به دلیل خستگی چشمی ناشی از خشکی چشم رخ دهد. این وضعیت معمولاً با استفاده طولانی‌مدت از رایانه یا مطالعه تشدید می‌شود.

خشکی چشم و تاری دید

تاری دید یکی از شایع‌ترین علائم خشکی چشم است که می‌تواند انجام فعالیت‌های روزمره مانند رانندگی یا مطالعه را دشوار کند. درمان‌های مناسب می‌توانند به بهبود این علامت کمک کنند.

خشکی چشم بعد از لیزیک عمل

لیزیک ممکن است باعث خشکی چشم شود، زیرا اعصاب قرنیه که مسئول تنظیم تولید اشک هستند، ممکن است آسیب ببینند. این مشکل معمولاً موقتی است و با درمان‌های مناسب بهبود می‌یابد.

چه افرادی بیشتر در معرض خطر خشکی چشم قرار دارند؟

• افراد مسن (خصوصاً بالای ۵۰ سال)
• زنان پس از یائسگی
• افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن مانند دیابت یا اختلالات تیروئید
• کسانی که زمان زیادی را جلوی صفحه‌نمایش می‌گذرانند
• افرادی که از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند
• افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی مانند سندرم شوگرن یا آرتریت روماتوئید
• کسانی که در محیط‌های خشک یا با تهویه بالا کار یا زندگی می‌کنند
• افرادی که رژیم غذایی نامناسب دارند (کمبود ویتامین A و امگا-۳)
• افراد سیگاری یا مصرف‌کنندگان دخانیات
• افرادی که از داروهایی مانند آنتی‌هیستامین‌ها، داروهای ضدافسردگی یا ادرارآورها استفاده می‌کنند.

درمان قطعی خشکی چشم چیست؟

درمان قطعی خشکی چشم ممکن است برای همه افراد امکان‌پذیر نباشد، اما با روش‌های نوین مانند استفاده از قطره‌های زیست‌فناوری و جراحی‌های پیشرفته می‌توان علائم را به طور قابل توجهی کاهش داد.

داروهای متداولی که مشکل کمبود اشک چشم را برطرف می‌کنند

1. قطره‌های اشک مصنوعی:
   • برای مرطوب کردن سطح چشم و کاهش سوزش و خشکی استفاده می‌شوند.
   • مثال‌ها: هیالورونیک اسید (Hyal-Drop) کاربوکسی متیل‌سلولز (Refresh Tears، Optive) پلی‌اتیلن گلیکول و پروپیلن گلیکول (Systane Ultra)
2. ژل‌های چشمی:
   • معمولاً برای استفاده شبانه توصیه می‌شوند، زیرا غلظت بالاتری دارند و رطوبت طولانی‌تری را فراهم می‌کنند.
   • مثال‌ها: لاکریژل (Lacrigel) ویتا-پوز (Vita-POS) هیالونایت (Hyaluronate gel)
3. داروهای ضدالتهابی:
   • برای کاهش التهاب سطح چشم که می‌تواند عامل خشکی باشد. این داروها اغلب برای موارد شدید خشکی چشم تجویز می‌شوند.
   • مثال‌ها: سیکلوسپورین (Restasis) لایفیتگراست (Xiidra) کورتیکواستروئیدهای موضعی (مانند فلوئورومتولون یا لوتپردنول برای استفاده کوتاه‌مدت)

توجه:این داروها باید تحت نظر پزشک مصرف شوند، به‌ویژه داروهای ضدالتهابی که استفاده طولانی‌مدت آن‌ها می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد.

روش‌های پیشگیری خشکی چشم

• پلک زدن مرتب: به‌ویژه هنگام استفاده از رایانه، گوشی یا تماشای تلویزیون. پلک زدن به مرطوب نگه‌داشتن سطح چشم کمک می‌کند و از تبخیر اشک جلوگیری می‌کند.
• استفاده از مرطوب‌کننده هوا: نصب دستگاه بخور در اتاق می‌تواند رطوبت محیط را افزایش داده و خشکی هوا، به‌ویژه در فصل زمستان یا در محیط‌های دارای سیستم گرمایشی و سرمایشی، کاهش دهد.
• اجتناب از محیط‌های خشک و بادخیز: در محیط‌های خشک، بادخیز یا دارای آلودگی، استفاده از عینک‌های محافظ توصیه می‌شود. همچنین، قرار نگرفتن در برابر باد مستقیم (مانند باد کولر یا سشوار) می‌تواند موثر باشد.
• استفاده از عینک‌های محافظ: در شرایطی که احتمال تبخیر اشک وجود دارد، مانند ورزش در فضای باز یا سفر با موتورسیکلت، استفاده از عینک مناسب می‌تواند از سطح چشم محافظت کند.
• مصرف کافی آب: نوشیدن مقدار کافی آب در طول روز (حداقل ۸ لیوان) به حفظ رطوبت بدن و چشم کمک می‌کند.
• استراحت منظم: هنگام کار طولانی‌مدت با رایانه یا مطالعه، هر ۲۰ دقیقه یک‌بار به دوردست نگاه کنید (قانون ۲۰-۲۰-۲۰) تا فشار چشم کاهش یابد.
• رژیم غذایی سالم: مصرف غذاهای غنی از امگا-۳ (مانند ماهی‌های چرب، گردو و بذر کتان) و ویتامین A (مانند هویج و اسفناج) به بهبود سلامت چشم کمک می‌کند.
• اجتناب از مصرف دخانیات: سیگار کشیدن می‌تواند سطح چشم را تحریک کرده و تبخیر اشک را افزایش دهد. ترک سیگار می‌تواند تأثیر مثبتی بر سلامت عمومی و چشم‌ها داشته باشد.
• مدیریت آلرژی: اگر آلرژی دارید، از مصرف مواد حساسیت‌زا یا تماس با آلرژن‌هایی که می‌توانند خشکی چشم را تشدید کنند، پرهیز کنید.
• استفاده محدود از لنزهای تماسی: استفاده طولانی‌مدت از لنزهای تماسی می‌تواند خشکی چشم را افزایش دهد. استفاده از عینک یا لنزهای روزانه می‌تواند موثر باشد.